Emotivo tesoro desenterrado
He encontrado un poema que es realmente bonito... y cuenta muchas verdades, esos momentos en que puedes imaginar sintiendo, mirando, oyendo... cuando cada terminación de tu piel se vuelve más sensible por el solo recurdo de sus impulsos que por los tuyos propios... que cerca o lejos hay cosas que no cambian. Para los que sientan eso, enhorabuena. Norma lo siente y es feliz.. Desculpa
por durmir contigo
todas as noites
sen te pedir
desculpa
por ollar para a palma
da miña man
e ver a tua a deslizar
desculpa
por virar a esquina
e encontrarte
sempre a sorrir
desculpa
por ollar o teu ceo
a tua constelación
e facer dela a miña
desculpa
por seres palabra palabra
e verso e letra
en min, así.
desculpa
por te pintar
as cores e texturas
a perfume e xazmin
desculpa
por ter tentado
arracarte, indiferente,
a tua inevitable presenza
desculpa
por non saber
o que tequero dicir:
que te respiro ata lonxe
hoxe acordei e lembreime
de que hasta me doe a tua ausenza
por durmir contigo
todas as noites
sen te pedir
desculpa
por ollar para a palma
da miña man
e ver a tua a deslizar
desculpa
por virar a esquina
e encontrarte
sempre a sorrir
desculpa
por ollar o teu ceo
a tua constelación
e facer dela a miña
desculpa
por seres palabra palabra
e verso e letra
en min, así.
desculpa
por te pintar
as cores e texturas
a perfume e xazmin
desculpa
por ter tentado
arracarte, indiferente,
a tua inevitable presenza
desculpa
por non saber
o que tequero dicir:
que te respiro ata lonxe
hoxe acordei e lembreime
de que hasta me doe a tua ausenza
y yo también.
Norma & James


2 Comments:
e onde atopaches eses versos?
en un blog de una estupenda mujer portuguesa. Noram y yo tuvimos el corazon en la mano... su amor estaba ausente...
Publicar un comentario
<< Home