Sunset Boulevard

Norma y yo somos los habitantes de esa sombria mansión pasada de moda de Sunset Boulevard. Aqui residimos con la mirada atenta a las pantallas cinematográficas y a nuestros invitados. Siempre es buen momento para una agradable conversación y una partida de bridge bañada en cosmopolitan

Mi foto
Nombre:
Lugar: Sunset Boulevard

martes, marzo 28, 2006

Caleidoscopio de ideas



Muchas han sido las novedades desde nuestra última crónica, y son varios también los temas sobre los que Norma quiere opinar ayudada por mi opinión y mi mano escribiente ( aunque sea de dudosa calidad).
Primero queremos hacer explícita la alegría del importante crecimiento de estrellas en nuestro universo cinéfilo. Nos alegra mucho poder leer cada uno de sus pensamientos publicados y que nuestras conversaciones se hagan más amplias en cuanto a personas se refiere. Habrá seguro un maldecidor que opine que es una moda cualquiera- por desgracia abundan en los alrededores de nuestra mansión-, que son sólo copias unas de otras sin ningún valorar más que para satisfacer nuestro ego, pero no lo creemos así. Nuestras crónicas forman parte de esta oleada y sin embargo, aunque somos conscientes de que la situación fue catalizadora no somos una burda imitación: nos gusta poder permitir que nuestros queridos invitados puedan sobrevolar nuestros pensamientos. Seguro que también habrá quien diga que no tenemos criterio, que nos dejamos llevar, que parecemos una simple manada de ovejas siguiendo a un supuesto pastor -pero de haberla, cosa ya puesto en duda por algunos de ustedes, esa manada sería mucho más compleja- yo personalmente si que opino que somos una manada, pero porque identifico manada con amistad, aqui ya cada uno es libre de opinar lo que quiera¿No siguen acaso a un amigo por un sendero, ya sea para acompañarle o para avisarle?
También nos gusta poder conocerlos a ustedes y sus amistades, según nuestra teoría, eso quiere decir que realmente nos valoran de algún modo, sin embargo nosotrosd¡ sentimos no poder hacer lo mismo, pero nuestra mansión se halla vacía por completo salvando al mayordomo, que resulta aburrido por lo callado. pero seguro que podrán conocer a nuestros recuerdos, que a veces también pueden resultar gratos, si nos prestan algo de atención alguna vez.
Por otro lado, no podemos dejar de admirar cuando menos, la enorme- se nos queda algo corto- sensibilidad de un príncipe muy particular. Si normalmente esboza retazos de nuestra realidad concreta, ahora ya ha traspasado todas las barreras. Esta grotesca mano escritora te envidia.
Por último querriamos anunciar que a Sunset Boulevard ha llegado la primavera, se desperezó hace algunos días y Norma ya se apresuró a rendir tributo al dios Sol, sin embargo, la otra gran dama caprichosa que ahora nos acompaña hizo volver a la lluvia. Nosotros la acogimos también con alegría y aprovechamos para retirarnos al salón a realizar nuestros propósitos de temporada: Esperemos que llegue una época menos gris -no sólo por el tiempo atmósferico- para todos, especialmente para nosotros que deseamos hacer propósito de enmienda. Norma quiere que el color nos inunde y yo quiero que más luz nos alumbre. Desde esta sala los animamos a todos a plasmar y fijar sus propósitos.
Para finalizar sólo una pregunta para nuestro propio interés ¿ les gusta encontrarse en la compañía única del silencio? Últimamente hemos notado que es algo muy común en nosotros y nos gustaría saber si es una enfermedad que se extiende por nuestros alrededores o es morriña de un invierno que nos abandona.

Norma & James

3 Comments:

Blogger O principiño da estrela do lado said...

Levo unha semana nesta estreliña e xa a teño patas arriba, un día despois de tela arrombada... Non sei que vou facer... Pensei en mudarme, pero creo que me queda moito por coñecer nesta parte da Galaxia, a ver se dou máis paseos...
Estimada Norma, querría saber por que parte do Universo se move, para facerlles unha visita, eu son moi dado a dar visitas e andar movéndome para coñecer persoas, porque é algo que me enche. Coñecer puntos de vista, personalidades, formas de ser, opinións, caracteres (sempre dentro dun límite da normalidade) é algo que me fai feliz. A miña mascota Verde sempre se metía comigo dicindo que o primeiro libro que escribira sería de "relacións persoais"... Ese sentido do humor de Verde... jejeje.
Agrádame que lle guste coñecer as nosas "amizades" ou "relacións", como dixen anteriormente sempre é un placer abrirse aos demais, aínda que só sexa nun primeiro nivel... sempre hai un primeiro paso. Tamén me congratula que coñeza distintas sensibilidades e que lle sorprendan, iso para min é sublime, poder atopar esas estreliñas que alumean a noite ensinando o camiño que podemos elixir... espero que pronto poida ter constelacións no seu ceo, igual que eu as teño... é algo do que sempre me felicito.
O da soidade... iso depende das formas de ser, aínda que sempre necesitamos estar sós nalgún momento... hai formas moi distintas de interpretalo. Eu poucas veces quero estar só, pero tamén o estou... pero tiven moitas mascotas que necesitan estao, o cal eu comprendo e respecto. Tamén quero dicir que a soidade non ten nada que ver coa "vida interior" da persoa, porque hai xente que crece interiormente cando está con outras persoas...
Un principiño enganado

12:32 p. m.  
Blogger James Hepburn said...

querido principito: Norma hoy ha decidido tener uno de sus ataques de egoismo, se ha encerrado en su alcoba y me ha abandonado, confio en que yo pueda solucionar sus dudas, aunque granparte de ella sigue para mi sin descubrir.
Norma se mueve por universos paralelos de tiempos remotos, pero sus ojos miran al futuro con ojos inquietos, con ella estoy seguro de que podrías compartir interminables conversaciones... a veces es algo pretenciosa, o caprichosa... pero si se busca, su lado bueno puede brillar enormemente. NO se le puede hechar en cara, siempre ha estado en la élite cinematográfica, mimada por todos... por lo menos ahora es consciente de ellos, claro quie no se puede negar que se siente orgullosa.
NOrma se ha dirigido a mi ahora, quiere que le diga que estará encantada de preparar un refrigerio con usted, estará encantada de recibirle a usted y a todas sus mascotas

4:28 p. m.  
Blogger O principiño da estrela do lado said...

James, dígalle a Norma que grazas, que tomarei a súa palabra... pero non creo que as miñas mascotas tamén vaian xa que elas son moi independentes, andan ao seu aire, só en contadas ocasións lles pido que me acompañen, pero tranquilo que as coñecerá, que de seguro que viaxando pola galaxia se atopa con elas... recoñecerá a Rosa pola súa mirada e a Vermello polo seu sorriso.

11:43 a. m.  

Publicar un comentario

<< Home