Teoría de amor a Norma

Ya en nuestro salón salpicado de tul y satén, tratamos el tema más detenidadmente. Quedó claro para nosotros que la respuesta a la primera pregunta era un sí rotundo: uno puede sentirse solo rodeado de amigos, incluso cuando puede quedar con todos ellos y mantener una encantadora relación con cada uno y sin embargo no sentir que se tiene una relación completa.
La segunda cuestión, sin embargo, no quedó tan clara. Norma y yo sostuvimos una interesante discusión. Ella mantenía que un conocido pasa a ser amigo cuando se puede contar con él, cuando puedes jugar una partida de bridge toda la noche y los temas van apareciendo, desde el más banal hasta el íntimo y son tratados con normalidad e interés .
Un servidor, sin embargo, pese a estar de acuerdo con ella, elaboró su propia teoría: Una persona siempre cuenta con diversos grupos de amigos que proceden de distintos ámbitos ¿Y si consideramos estos grupo casi como compartimentos estanco? Entonces un verdadero amigo sería aquel que traspasa su propio ámbito y por tanto, adquiere más importancia relativa en tu vida. Esto sería la teoría, pero creo que sería bastante plasmable en la práctica. Un ejemplo:
Norma aparece en mis conversaciones sea cual sea el ámbito en que me encuentre, y es efectivamente una persona muy importante para mi. Si yo perdiera contacto con ella ¿cuánto cambiaría mi vida? Creo que de un modo muy amplio. Evalúense ustedes ¿que saben de mi? ¿Quien sabe más de ustedes?¿Qué pasaría si esa persona se distanciara? ¿cuánto cambiaría? A mi parecer es un gran baremo de importancia.
Norma & James
3 Comments:
Vexo que o tema da amizade ronda por todos os blogs... Concordo co señor James e con Norma en que o tema é interesante... e aínda máis, creo que as preguntas que se fan nont eñen unha resposta unánime, porque cada persoa sente distinto e pensa distinto, eu creo que todos temos unha concepción da amizade distinta. Pero do que se trata é de que vexamos opinións distintas para ver cal cremos que pode ser a máis adecuada á nosa forma de ser alá vamos.
A diferencia entre amizade e colega para min é moita, pero tamén hai que dicir que haxa uns baremos universalizados ou comúns para alcanzalo. Por exemplo, as miñas mascotas Verde e Vermello chegarona ser amigos moi rápido, pero foi algo que eu sentía dentro... que che enche... que necesitas e que che gusta, en cambio Rosa e Añil non foi tan de repente, tivemos que descubrirnos mutuamente. Ese descubrimento dáse polas circunstancias, polas necesidades, porque enchen parte de ti que necesitas encher... Se "intento comparar" que teñen en común entre eles, pois diría que son persoas que "me fan ser e sentir mellor persoa cada día, que as quero e que sen elas faltaríame parte de min, quedaría baleiro e estaría máis triste". Xa que me fagan sentir cousas din moito delas, pero que me fagan crecer como persoa e ser humano... é algo que lles intento agradecer todos os días, e nunca serei capaz de demostrarllo en todo o seu alcance.
:)
Jovenzuelo, relativo a su primera cuestión revise en Elprincipehindu su post del 15 de febrero La Soledad del Rey. Para que vea que no es el único en hacerse esa pregunta.
Un saludo hindú,
Príncipe
gracías Su excelencia, su comunicacdo a sentado bien en sunset Boulevard. incluso en cultauras tan distintas los sentiminetos pueden ser los mismos
Publicar un comentario
<< Home